25 Μαρτίου 1821 - 25 Μαρτίου 2016 ΠΟΙΗΜΑ: Απόηχος του ΄21

Απόηχος  του ΄21                                                                           

Αέναα κυλά ο τροχός της ιστορίας για κάθε λαό.

Και συ

που απώλεσες στο βωμό της λευτεριάς τόσους βλαστούς,

η διαδρομή σου στο χρόνο παραμένει  άδοξη

και ταραγμένη.

Εξυμνεί ο ποιητής τα κατορθώματά σου τα ηρωικά

και ξένος ιστορικός τα επαληθεύει·                                                                                 

κι όμως, εσύ παραμένεις ο αιώνιος ραγιάς,

κυρτός οσφυοκάμπτης.

Επέλεξες να σε κυβερνούν αυτοί

που σπούδασαν στα ξένα,

όπου μπολιάσθηκαν με του ουμανισμού το πνεύμα,

που εστί άνθρωπος χωρίς θεό.

(Μάλλον, τα πάντα δυνατά παρά τω ανθρώπω)

Αυλοκόλακες, πορφυρογέννητοι,

ατσαλάκωτοι λογάδες και άπαντες “πετυχημένοι“

συνήχθησαν γύρω τους

και στήσανε χορό, ακόρεστο φαγοπότι,

παιδιά των ημετέρων.

Βουβή τώρα η φωνή του ποιητή απ΄ την ασχήμια των νοούντων.

Μόνο του τύπου πρωτοσέλιδα απέκτησαν φιλάθλους,                                    

όπου οι θαμώνες των στήλων ρουφούν ακόρεστα

της πένας κώνειο που στάζει, αφηγούμενη  πράξεις αναξίων.

Αυτή, του λόγου τους η παραζάλη,

εμώρανε την του φιλολόγου πένα.

Ένδοξε λαέ των Ρωμιών, πώς αρκέστηκες

να θρέψεις τη νιότη σου με σκύβαλα αλλοφύλων,

όταν το πνεύμα των προγόνων σου σφράγισε ανεξίτηλα

την οικουμένη!…

Απόγονοι του Εφιάλτη άσπονδοι αλυσόδεσαν το έθνος.

Αυτοί λαέ σε οδήγησαν στη σκλαβιά του Μίδα

και δέχθηκαν θυσία αδελφική, αιματηρή,

στο βωμό του τρισκατάρατου Μαμωνά.

Της  καρδιάς σου η ζέση έχει παγώσει·

η ελπίδα σου έγινε εμπόρευμα των τραπεζών

και οι πολιτικοί φονιάδες πάλι για ξένους ομιλούν

που θα ΄ρθουν να σε σώσουν…

Μην υποκύψεις στο ψέμα τους.

Ξαπόστειλε το δίλημμά τους.    
 

Το ποίημα ανήκει στην ποιητική μου συλλογή  "ΑΠΛΟ -ΠΟΙΗΣΗ "


            

Καλωσόρισμα στην Άνοιξη : Μεταξύ ουρανού και γης

Μεταξύ ουρανού και γης                                                      

Δομημένη ανωνυμία πολλαπλών ορόφων

από μπετόν, γυαλί και ατσάλι.

Αφιλόξενοι όγκοι οικιστικής πολιτικής,

ζωσμένοι με κλιμακωτούς ευάερους εξώστες.

Kατασκευές, για να ζει κανείς στη μοναξιά…

Μεταξύ ουρανού και γης

αιωρούνται κάποια ανθισμένα πανσεδάκια

“σε κατ΄ οίκον περιορισμό“ · 

xάρμα οφθαλμών οι χρωματοπινελιές τους.

Εν πολλοίς ριγέ το προπέτασμα προστασίας.

Μήνας Μάρτης·    

φειδωλή η ένδειξη πρασίνου στους παραδρόμους.

Η ανωνυμία  των εκτοπισμένων λουλουδιών,

διασωθέντων του άχροου καιρού,

άρθηκε με το άνθος.

Ξάφνου εξελίσσεται το θαύμα: 

μπουλούκια οι ιπτάμενοι εραστές.

Θαμώνες γίνηκαν  τα λεπιδόπτερα, τα υμενόπτερα

στην τροφοσυλλεκτική τους γύρα.

Σε μυστική αποστολή  κάποιο βρωμοκάνθαρο, που

εμφανίστηκε και εξαφανίστηκε συγχρόνως.

Μήπως θα  ΄πρεπε να ομιλώ για τον αρχιτέκτονα του παντός,

για την επικρατούσα τάξη;

Το ποίημα ανήκει στην ποιητική μου συλλογή  «ΑΠΛΟ –ΠΟΙΗΣΗ»

8 Mάρτη: ... Kωνσταντίνα Κούνεβα ... "Το βιτριόλι που΄γινε καταλύτης"

Το βιτριόλι  που ΄γινε  καταλύτης          

  Τιμής ένεκεν στην Κωνσταντίνα Κούνεβα

Αναρωτιόμουν σαν ήμουνα παιδί,

αν του Ιούδα ήταν γραφτό να προδώσει τον Χριστό

ή εθελουσίως δήλωνε πιστός οπαδός του φθόνου·

και κάποιες φορές ακόμα αναρωτιέμαι…

Κανένα άλλοθι δεν πρόκειται να του αναγνωρισθεί

γι΄ αυτήν τη δόλια πράξη.

Αμνήστευση  χωρίς μετάνοια, πώς άλλωστε να υπάρξει!

Κι όμως,

κάποιες ανθρωπόμορφες λεπιδωτές υπάρξεις

δήλωσαν  “πίστη“ στην πράξη του Ιούδα

κι έδωσαν την εντολή του αφανισμού…         

Χανσενικής ψυχής απότοκοι

με βιτριόλι αποπειράθηκαν  να καταστρέψουν

και πάλι  την του θεού εικόνα.

«Αυτή» όμως επιμένει αλώβητη μες στην ανθρωπιά

της σκέψης και των συναισθημάτων.     

Περί τίνος ο λόγος;

Το σημαδεμένο πρόσωπο της Κωνσταντίνας Κούνεβα.

Η αιτία

που άλλαξε τη ροή του μύθου σε βελτιωμένο παραμύθι,

όπου αντί εκδίκησης  προβάλλει συμπόνια για το θύτη!…

Λόγος

που συντάσσει την έννοια της ανθρωπιάς με νέους όρους.

Ιδανικά αλτρουισμού, εφάμιλλα των ιστορικών προγόνων.

Άχρονη ποιότητα του ελέους.

 

Έτσι είναι.

Κάποια θαλασσοπούλια πάντα θα ίπτανται της λαοθάλασσας,

για να της δίνουν ορίζοντα κι ελπίδα στα όνειρά της. 

Μα αυτή κατά βάθος τα εχθρεύεται,

που τόλμησαν να ορθώσουν λόγο.

Λόγος  που έχει ποίηση,

μια σκέψη καθαρή για το συνάνθρωπό τους,

δίχως να προβάλλουν είδωλο το εγώ τους.

Μετέωρη τώρα της εθνογραφίας* η σπουδή,

για την κοιτίδα του πολιτισμού.

Δηλώνει  “αναρμόδια“ των περιστάσεων,

συρμένη απ΄ τον χαλκά της δολοπλοκίας. 

Οξύμωρο ή μήπως τραγικό;

Μόνον οι λαθρογραφίες στους τοίχους

δήλωναν συμπόνια για την Κωνσταντίνα 

και απαίτησαν τιμωρία παραδειγματική για τους ενόχους.

Αναπόφευκτο, το να μην καταστραφούν περιουσίες.

Μα, (λόγια της  Κ. Κούνεβα)

«…εγώ τους λέω να μην λερώνουν τους τοίχους,

να μην καίνε αυτοκίνητα,

να μη χαλούν τίποτε που δεν μπορούν να φτιάξουν οι ίδιοι».

 

   * Η Κωνσταντίνα Κούνεβα σπούδασε Εθνογραφία

     Το ποίημα  ανήκει στην ποιητική μου συλλογή  "ΑΠΛΟ - ΠΟΙΗΣΗ"

Το ορφανό μπαλκόνι

Το ορφανό μπαλκόνι

Έρημη τώρα η γωνιά

του κυρ Στέλιου του γείτονα,

στο απέναντι μπαλκόνι.

Γνώριμός μου από παιδί…

Το ΄χε λημέρι,

όπου από ψηλά αγνάντευε τη ζωή

που κύλαγε γοργά,

μ΄ ένα τσιγάρο στο δεξί του χέρι.

Φιλήσυχος, μοναχικός·

μια κόρη θετή στην ξενιτιά

του κράταγε συντροφιά

στα όνειρά του…

Κύλησε πολύς καιρός

που πάει να τη συναντήσει

και γέννησε η τόση απουσία του

αναπάντητα ερωτήματα…

«Ποια Σουηδία και ποια αλλοδαπή,

έφυγε με το καλοκαίρι…»

ήταν η απάντησή τους.

Κρίμα που δεν αισθανθήκαμε

την απώλειά του!

Τώρα, στου μπαλκονιού την άκρη,

επιμένει να κρέμεται πιστά        

ο σκονισμένος μουσαμάς,

σαν να ΄θελε να κρύψει την ορφανή γωνιά,

ως άλλοτε τον ίδιο.

Κάποιες στιγμές αναζητώ

στης μνήμης μου το λεύκωμα

τα στιγμιότυπά του.

Έφυγε  κι αυτός, έτσι απλά,

στο μενεξεδί χρώμα του δειλινού…

Με το ποιήμα αυτό παίρνω μέρος στο δρώμενο της  Πέτρας