Δια λογου αποδραση

Δια λογου αποδραση

Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2015

Χριστούγεννα…



Βrand* - Christmas, Weihnachten, Χριστούγεννα…                            



Φωταγωγημένοι δρόμοι, βιτρίνες,
μπαλκόνια, καραβάκια και δέντρα κάθε λογής
με πολύχρωμα, ψυχρόλευκα λαμπιόνια.
Απεγνωσμένη προσπάθεια ανάνηψης
μιας φθίνουσας πατροπαράδοτης κληρονομιάς
- επίπλαστη χαρά άνευ ουσίας.

Το μακρόστενο σεμέν πάνω στο τραπέζι
με οριζόντια επιγραφή
Merry Christmas – τεσσαράκοντα φορές,
επιβάλλει με τον ολόδικό του τρόπο
την ταυτοποίηση του παρόντος χρόνου.

Απαράμιλλο τυπικό των ημερών,
η υπερκινητικότητα των μικροαστών.
Ο επιβαλλόμενος εξαναγκασμός για καταναλωτισμό,
απόρροια του καπιταλισμού -μηδενός βαλαντίου εξαιρουμένου-
περιορίζει ποικιλοτρόπως τις υπεκφυγές
για την μη συμμετοχή στο πανηγύρι.

Βrand - Christmas, Weihnachten, Χριστούγεννα…
εμπορευματοποιημένη εξάσκηση θρησκευτικού καθήκοντος,
λαμπρό παράδειγμα προς αποφυγήν.
Απαστράπτον άγημα μιας λαγνόλουστης  κοινωνίας,
όπου αγέρωχη, έξωθεν των πυλών, αναζητά την αιτία
της φτωχής πνευματικότητας των ημερών.

Παρακάμπτοντας τους νόμους του σεβασμού και της ηθικής,
η ανθρωπότητα,
εφησυχασμένη σε βαθμό κακουργήματος,
φρονεί πως απολαμβάνει αυτούσια τη ζωή…βαθειά γελασμένη!
Καθώς η σοφία δεν εμπορεύεται,
στερείται τη ζωοποιό γνώση.



* Μάρκα εμπορεύματος



Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2015

Αιθεροβάμων μιας νέας εποχής



       

Αιθεροβάμων μιας νέας  εποχής                       

                                                                                               

Εγκαινιάσθηκε σήμερα για μένα μια νέα εποχή,

σ΄ έναν κόσμο αόρατο.

Εξουσιαστής, η προηγμένη  τεχνολογία.



Παρθενική μου συναλλαγή στον απέραντο κυβερνοχώρο,

όπου δεν τους βλέπω, δε με βλέπουν·

εδρεύουν σ΄ άλλη χώρα.

Οξύμωρο, το πως τους εμπιστεύομαι!



Έτερος  ιστότοπος  προσέφερε  “κοννέ“  στη δοσοληψία.

Δε τους γνωρίζω, δε με γνωρίζουν,

ενεργούν επίσης από μακριά·

μονάχα κώδικα πρόσβασης αναγνωρίζουν.



Η αγορά  ξοφλήθηκε από λογαριασμό

που έδρα έχει τα ξένα, – θα ακουστεί παράλογο –

μια άλλη ήπειρο, όπου δε βρέθηκα ποτέ.

Οι οδηγίες σαφώς αόρατες.   



Το γνωστό μου χώρο δεν τον αποχωρίστηκα καν.

Τόπος των εντολών, το πληκτρολόγιο του κομπιούτερ.                                  



Κι όταν το φεγγάρι με αποχαιρέτησε τρις, 

το βιβλίο βρέθηκε μπροστά μου, χωρίς θεία παρέμβαση.

Μεταφέρθηκε θαυματουργικά από πολλούς,

που δε γνωρίζω, δε με ξέρουν·

ο τελευταίος  λέει και μια καλημέρα.



Πόσο απρόσωπη πια, η των προσώπων κοινωνία!…




                                                                    ***