Το λεωφορείο της γραμμής
Μες στο λεωφορείο της γραμμής,
άνθρωποι ασάλευτοι, βουβοί.
Έννομη η εθελούσια σιγή,
αφωνία καταδικασμένων.
Όπου κι αν σταθώ,
αφόρητη η αναγκαία συνάθροιση σωμάτων.
Ξυπνούν μνήμες χειμαζομένων,
κυρίως προσφύγων,
εικόνα αποκαρδιωτική.
Ετεροχρονισμένες μνήμες,
ετεροχρονισμένες εικόνες στην παρούσα εποχή.
Πρόσωπα αλλοτινού πολιτισμού,
βλέμματα σεληνιαζομένων.
Συλλογική εμπειρία, του ιδρώτα η οσμή.
Σε πρώτο πλάνο ένα παρόν
με πάμπολλες αστάθειες…
***
Ποίημα απο την ποιητική μου συλλογή ΑΠΛΟ -ΠΟΙΗΣΗ